Tonijn (yellowfin)

Algemeen

• Thunnus albacares
• Yellowfin tuna (Engels) en Gelbflossen-Thunfisch (Duits)

Yellowfin tonijn komt voor in de Atlantische Oceaan, Grote Oceaan en de Middellandse Zee, waar de soort jaagt in warmere openwaterzones. De vis volgt grote migratieroutes en verschuift per seizoen: in lente en zomer trekken tonijnen noordwaarts en kunnen dan zelfs de Noordzee bereiken, wanneer stijgende watertemperaturen hen verder naar hogere breedtes lokken. Tonijnen zijn krachtige pelagische roofvissen met een gestroomlijnd lichaam, smalle staartwortel en diep gevorkte staartvin, gebouwd voor snelheid en uithoudingsvermogen. Sommige soorten bereiken 2 tot 3 meter en enkele honderden kilo’s, terwijl hun hoge gehalte aan myoglobine zorgt voor het kenmerkende roodroze spierweefsel en langdurige zwemprestaties. Het dieet bestaat uit haring, makreel, inktvis, zandspiering en andere pelagische prooien. Grotere soorten kunnen hun lichaamstemperatuur licht boven die van het omgevende water houden, waardoor ze flexibel zijn in koelere zones. Door de wereldwijde commerciële vraag worden tonijnbestanden nauw gevolgd en gelden internationale regels voor duurzame vangst.

Overige informatie

Tonijn staat niet alleen bekend om de roze kleur van zijn vlees, maar ook om de opvallende vleessmaak. Vanwege deze eigenschappen wordt de tonijn ook wel ’tournedos van de zee’ genoemd. Naast het vangen van wilde tonijn, wordt tonijn ook gekweekt in open water. Dit wordt gedaan om de groeiende vraag naar tonijn bij te kunnen houden, terwijl de wilde populaties worden beschermd. Het kweken van tonijn in open water is echter een uitdaging, omdat de vissen de ruimte nodig hebben om vrij te kunnen zwemmen en het voedsel in het wild moeten vinden. Om deze uitdagingen het hoofd te bieden, worden er technologieën gebruikt om de omgeving en het voedsel te controleren. Het kweken van tonijn is een delicate balans tussen duurzaamheid en commerciële productie, en er wordt voortdurend gezocht naar manieren om dit proces te verbeteren.